همیشه از صبح پنجشنبه یه نشاط خاصی داشتم یه هیجان یه انتظار یه برنامه ریزی برای خواب عصر و شب بیداری شب جمعه ...حتی اگر بیدار نمیموندم شبهای جمعه اونقدر برام شیرین بود که  انگار واقعا همه هدایایی که  خدا به بنده هاش تو این شب  میده رو با چشمام قراره ببینم...

دو هفته ای هست یک حس شیرین دیگه به همه این شادیها اضافه شده و اون یادآوری خاطره مهمونی شب جمعه در حرم امام موسی کاظم وامام جواد علیهما السلام هست...کاش میشد غم شیرینی که این دو پنجشنبه اخیر همه وجودمو میگیره رو براتون توضیح بدم...

انگار لحظه به لحظه ی اون شبانه روز برام در حال تکرار شدنه!

دیشب دوباره امام علی جان من نالایق رو غرق در رحمت وعطوفت کردند و اجازه دادند بر درگاهشون سر بگذارم و اذن بگیرم و چه اذنی بهم دادند ، انگار اجازه نامه ورود به بهشت رو بهم میدادن..وقتی بیدار شدم هیچی یادم نبود وقت صبحونه لقمه رو که گذاشتم تو دهنم ...جرقه ای زد و نم نم بارونی و همه وجودمو پر از غم شیرین دوست داشتن کرد

خدایا بحق امام علی عزیز، هیچ شیعه ای رو ناکام از دنیا نبر..آمین

-------------------------------------------------------

_{شیعه ناکام یعنی شیعه ای که از آرامش حرم امام علی و غم حرم امام حسین و حضرت عباس و نفس کشیدن در حرمین کاظمین علیهم السلام   بی بهره بمونه !}