دلم فقط یه زیارت میخواد...در انتظار کربلا که موندیم، امام رضا رو هم که بیشتر از یکساله زیارت نکردیم، بدم که شدیم، زخم زبونم که از نزدیکترین آدمها تا دور ترین وغریبه ترین موجودات شنیدیم و فقط سکوت کردیم، لبخندای الکی هم که تحویل همه میدیم که نفهمن تو دل وامونده مون چه خبره؟.....دیگه چه دلخوشی باید داشته باشیم؟

راستی کسی میدونه چه جوری باید راضی شد به رضای خدای خوب و مصلحت اندیش بندگان عجول؟ هرکی واقعا میدونه یه ذره شم به ما بگه ..خواهشا بگید دیگه! بخل نورزید دوستان.