بس که عادت کرده‌ام بر قامت استاده‌ات...

روی تختی و همین عکس تو ما را می‌کشد...

جایی نوشته بود که "پدر می خندد تا دل فرزندش قرص باشد"، جان ناقابل نارنجک فدای یک تار مویتان آقاجان!

نماز شکر دارد سلامتی شما!