این روزها عجیب به سرعت می گذرند، دهه آخر ماه مبارک که تازه بوی انسان شدن به مشامت می رسد و میخواهی این ده روز بیشتر از یک ماه طول بکشد تا روحت را تا یک جاهایی خالی کرده باشی و آرامش شیرینش را هی کش بدهی..اما افسوس که خیلی سریع تر از آنچه فکر کنی میگذرد..وچقدر این روزها نفس کشیدن سخت شده است؛ هیچوقت جنایات صهیونیستها اینچنین غمگینم نمی کرد این روزها وقتی ذره ای جنایاتشان را در سایتها و تلویزیون می بینم حسابی روحم مکدر می شود و بخاطر بچه ها غصه می خورم نه اینکه قبلا بی تفاوت بوده باشم نه! این روزهای شیرین برای یک عده انسان تلخ شده زهر شده بخاطر خودخواهی فرزندان شیطان، بخاطر بی رحمی یک عده حیوان صفت بلکه حیف از اسم حیوان که بر اینان بگذارند..همه وجود روحم درد می کند از اینهمه آشفتگی در فلسطین، در لبنان، در عراق، در سوریه ، در میانمار، در جهان اسلام  و در جاهایی که حتی نمی گذارند خبرش به جهان مخابره شود...

به گمانم دیگر یک خبرهایی هست، دیگر باید جنبید برای سربازی، باید حتی با لباس رزم خوابید...

مولای ما!کاش می دانستم از کدام مسیر جهان را منور می کنید تا جاده اش را آب و جارو کنم و گلباران!

آقاجان کم کم همه دارند منتظر می شوند ای کاش برسد ان روز که قدم بر چشم جهان می گذارید و ای کاش زنده باشیم  و ای کاش در رکابتان باشیم نه در خواب و تردید و بدتر از آن در ...

آقاجان برایمان دعا کنید...این روزها وشب ها