یک هفته پیش شنبه صبح این کارتها را به دستمان دادند، داشتیم از مهمانپذیر خارج می شدیم که خادمان آقا مژده دادند که فردا مهمان ایشانیم،چقدر می توان از دعوت شدن به همچین مهمانی ای خوشحال شد؟

آرام و قرار نداشتم تا فردا صبح که رسیدیم به مهمانسرای حضرت، چند نفر آنجا به امید پیدا کردن همچین اجازه نامه ای ایستاده بودند،دلم خیلی ناراحت شد که نتوانستم از خانواده جدا شوم و شادی ام را با آرزومندی شریک شوم.انگار باز هم به زیارت می رفتم حال عجیبی داشتم و اشکها راه خود را پیدا کرده بودند،روز اخر حضور در حریم رضوی و پذیرایی اینچنین گرم...

کاش می شد آنچه بود و گذشت را نوشت...فقط آرزو دارم همه زوار آقا حداقل یک بار اینچنین مهمان شوند.....اگر غذای جسمت را هم اینقدر مستقیم از دستان خود آقا بگیری، دیگر روی گناه کردن با این جسم را داری؟؟؟

حسابی نمک خورده آقا شدم،

خدا کند نمک گیر شویم و دستمان از دامان پر مهرشان کوتاه نگردد.

راستی من گدا را چه به این همه نوازش؟