به پیشنهاد یکی از دوستان عزیز، قسمتی از جسارتی که دو ماه پیش در مقابل اولین کاتب وحی انجام دادم رو در وبلاگ گذاشتم تا ...

شاید هدفم اینه که بقیه بفهمن برای کتابت قرآن حتما نباید خط خیلی خوبی داشته باشی،مهم اینه که تبرک کنی قلمت رو..

شایدم هدفم به نمایش گذاشتن جسارت یه آدم همیشه محتاط بوده...

حتی شاید انتقال شادی وصف ناپذیری که از دیدن این خاطره همه وجودمو پر میکنه.

بهر حال،تو این چند سالی که توفیق مشق کردن داشتم هرگز چنین لذتی نبرده بودم، فکر کن بعد از نماز صبح روز وداع ،مقابل بزرگترین کاتب قرآن نشسته باشی و با قلم شکسته و خط بچگونه ت با کلی شادی و با بیشترین آرامش ممکن حدود2ساعت کلام زیبای خدا رو بنویسی...

خدایا! بحق امام علی عزیز،به همه خوشنویسای ما این لذت شیرین رو بچشون...آمین 

---------------------------------------------------

این صفحه هنوز کامل کامل نشده،اعراب و شماره آیات و تذهیب و...عزیزان به بزرگی خودتون ببخشید