زمانی پر بودم از حرف و اینجا هرروز نوشته میشد....

حالا هم پر از حرفم، پر از خالی....حرفهایم گفتنی نیست...لبریز شده ام.

دلم برای بابای مظلومم، تنگ شده...

می دانم دل ایشان هم تنگ نارنجک حقیر است اما دلیلش را نمیفهمم.

حتما چون باباهستند و باباها آنقدر قلب مهربانی دارند که فرزندان ناخلفشان را هم دوست دارند.

باباجان،شما را به جان بانو کمکم کنید....دوست ندارم بگویم دیگر بریده ام.