تو چه لذتی از خلقت من بردی؟
از دوست داشتنم چطور؟
من نبودم قرار نبود دنیا دنیا شود وآخرت هم آخرت؟
قرار بود نعوذ بک تنها بمانی؟
مرا برای چه خلق کردی لیلای من؟
چرا اینقدر دوستم داشتی تا مرا خلق کردی و مرا لایق وصل خود دانستی؟ و دوست داشتی برایم که بچشم لذت دوست داشتنت را وحتی از درد دنیا، پیشت نالیدن را؟
چرا اینقدر عاشقم بودی که خلقتم را نیکو قرار دادی و خاکم را با عشق محبانت ، با عشق حسینت سرشتی؟
چگونه حمدت گویم و چگونه از تو عذر بخواهم بخاطر قدر ناشناسی ام؟چگونه سر بر آورم و با تو سخن گویم؟
کاش من هم باندازه سر سوزنی از عشق بویی برده بودم تا اینچنین در محضرت گستاخی نکنم ؟
وجود بی لیاقت مرا چه به عشق عشاق تو؟ وجود مرا چه به دوست داشتن و گریستن بر نام مبارک حسین؟
بوی ماه معرفت می آید، بوی سیب می آید.... من ، اما هنوز بوی بد بی معرفتی، بوی بد دنیا میدهم ...
نکند بازهم از کاروان عشق مولایم عقب بمانم؟
تنها دارایی حقیقی ام!
قلبم را برای خودت و معرفت بهسلطان عشقت، امام حسین جان مهربان و با معرفتم پاک گردان.
آمین
.: Weblog Themes By Pichak :.
