آقاجان سلام!

چه صبری دارید شما، چه صبری دارند نایبتان...چگونه میتوان اینهمه ظلم را دید و آرام بود؟می دانم بخاطر تک تک قربانیان منا غم دارید ، می دانم بیش از ما خبر دارید از حقیقت!

ما کم آورده ایم آقاجان! دیگر تاب دیدن تصاویر را ندارم، دیگر تحمل تصور این جنایت را هم ندارم، امشب دیگر بر این غم بزرگ صبر نکردم و به بغضم اجازه شکستن دادم و به چشمهایم اجازه باریدن...

پس چگونه می شود شمایی که شاهد لحظه لحظه این جنایت بودید اشکها نریخته و غصه ها نخورده باشید؟؟

بمیرم برای دلتان آقای خوبم

ای کاش خوب بودیم تا خدا اجازه ظهور به شما بدهد، ما دیگر تحمل دیدن وشنیدن اینهمه ظلم را نداریم...

دعا کنید اگر وجود همچو منی مانع ظهورشماست دیگر نباشد...و راهی را نشانم دهید تا آماده بودنتان باشم و دردی روی دردهایتان نباشم لااقل به قدر یک نشاندن لبخند بر لبانتان باشم...