خارم ولي به دامن جاري بود گلابم

پيش تو دور از تو لب تشنه بين آبم

خواهي ببر به دوزخ خواهي بخوان به جنت

پيوسته کن عذابم امّا مکن جوابم

من مستحق قهرم تو خوانده اي زمهرم

در حيرتم ندانم بيدار يا که خوابم

مهرت گِل سرشتم ذکرت گُل بهشتم

در زير سايه تو برتر زآفتابم

در پرده پوشي تو از بس گناه کردم

ترسم که شعله خيزد از پرده حجابم

شرمندگي و خجلت بالاترين عذاب است

يارب دگر مسوزان در آتش عذابم

تو مي کني عنايت از لطف بي دريغت

من مي کنم تلافي با جرم بي حسابم

در ملک هستي تو ناچيزتر زهيچم

در بحر رحمت تو خالي تر از حبابم

محصول من گناه است پرونده ام سياه است

دزوخ به خشم آيد از خواندن کتابم

اعضاي پيکرم را از يکديگر جدا کن

اما جدا مگردان از مهر بوترابم

«ميثم» بگو به عالم من خوان آلم

آل رسول از اول کردند انتخابم