قدری دلتنگتر از روزهای پیشم والبته این دلتنگی مقداری مربوط به مردمی است که محکومت میکنندبه جرم صداقت و به جرم دفاع از حق و ایستادن در مقابل آنچه ناحق بوده وآن ها آن را حق میخوانند، گاهی خجالت میکشم بگویم در این محیطی که من هم کار میکنم خاله زنک بازی بیداد میکند...فکر کن عده ای بنشینند و برای آینده ات برنامه بریزند و از کار بیکارت کنند چون... نمیدانم شاید دلیلش یک چیز منطقی وکاملا درست باشد اما آیا حق ندارم بدانم چرا؟ و حق ندارم دفاعیات ودلیلی داشته باشم؟ امروز دلم گرفت وداغم تازه شد داغ دلتنگی وخستگی از دنیا ومردم دنیا دوستش ، چون شنیدم همانها که برویم لبخندهای شیرین میزنند و من جز با صداقت و احساس باطنی با آنها رفتار نکرده ام، همانها به خیال خام خودشان تو را میخواهند از نان خوردن بیندازند تا بفهمی هر چه انها میگویند حق است ولا غیر؛ مگر آنها مرا آفریده اند که روزی رسان وقاطع روزی شیرین من باشند؟...دلم از این کج فهمیهایشان گرفته اما کینه ای از آنان به دل ندارم میدانم جاهلند اما قاصر یا مقصر؟ نمیدانم  بعید میدانم با حد اقل 45 سال زندگی در این دنیا و کار در آن محیط اینهمه قاصر باشند....نمیدانم ..خدای خوبم مرا بر صراط حق راه ببر