آیا روزی خواهد آمد که ببینم آنچه را شما دیده اید؟

و حس کنم آنکه را به همان نیت مرا رویانده؟

و به احساس عشقش پی ببرم و بدانم رقیب یعنی رفیق ووالاتر از رفیق! نه آنکه منتظر زمین خوردنم هست؟

آیا می شود چشمانم همه جهان وذراتش را یک لحظه درست ببیند؟ و قلبم از پس اینهمه عشق ورزی بربیاید؟

مهربان الهه من! نارنجکت خویشتن خویش را رها کرد و خود را گم کرده است...

می شود باز هم هدایت شوم؟ به صراط عشق ورزی؟

عشقی که نارنجک پوچ را هست کرد؟ عشقی که همه چیز را شکافت تا ...

محبوبم، پراز تلاطمم این لحظه ،و وجود خودت آرامم خواهد کرد...........فقط خودت.

می دانم پس از این تلاطم آرامشی هست اما نارنجک آرامش حقیقی را می خواهد نه آنچه دیگران آرامشش می خوانند و جز پوچی وکذب هیچ نیست.

ای بهانه دلهای سرگردان! کمکم کن ندای زیبایت را پاسخ گویم.