اللهم اهل الکبریاء و ال.....

چقدر شیرین امروز با این کلمات از سر سفره لبریز از برکتت برخاستیم و در آخرین فرصت ها با چه نامهایی با چه صفاتی با همه وجود تو را خواندیم الهه مهربانیها.؛ از کبریایی و بزرگی ات تا رحمت و بخشش بی پایانت به خود تذکر دادیم و به یاد خود آوردیم که با همه بزرگی و عظمتت به ما عشق ورزیدی و ما را غرق رحمتت و محبتت کردی و خواستیم ازتو که هرچه نیکی و خوبی است در آن واردمان کنی و از هرچه بدی است خارجمان سازی و چقدر دعای قنوت های این نماز زیبا، پر مغز و لبریز از بهترینها بود عجیب مرا به یاد ابو حمزه انداخت شاید خیلی خلاصه شده این مناجات را امروز در قنوتها مدام تکرار کردیم نه یکبار و دوبار بلکه نه بار ازتو بهترینها را خواستیم باشد که اجابت شود..حکمت نه بار را نمیدانم اما می دانم تکرار  واصرار هم برای تذکر به خود ماست هم برای اینکه تو بدانی واقعا خواهان زیباییها هستیم...

خدای هستی بخش، خداوند قلوب منتظر، صاحب و ناظر غم های غزه!

مولای ما را سلامت بدار و اسباب فرجشان را فراهم فرما و ما را از پادررکابان واقعی ایشان قرار بده...آمین