سلام آقاجان!آقای خوب کاظمین!
یادتان هست یک 5شنبه بود که با گروهی از همسفران باصفا وارد شهر شما شدیم...نماز ظهر وعصر را نخوانده بودیم مجبور بودیم اول ناهار بخوریم بعد برویم نماز...بعد از ناهار با حالی زار با خستگی تمام و با آشفتگی روحی تمام ناچار به همراه دیگران بطرف بارگاه پر نور شما راه افتادیم، بعد از کلی تفتیش وارد صحن شدیم...چقدر بوی امام رضاجان می آمد، نماز را با دوساعت تاخیر در صحن خواندیم..یادتان هست سرماخورده و بیحال بودم؟ بعد از نماز همه آمدند زیارت اما نارنجک در بدترین حالت ممکن بود...یادتان هست برگشتم هتل؟یادتان هست چقدر غر زدم؟ چقدر غصه خوردم بخاطر بدی حال روحی و عدم آمادگی حضور در محضرتان؟ وبعد چقدر گریه کردم و خواب رفتم؟
....وشب حدود ساعت 9یا بیشتر با پیچک برم گرداندید تا از دل حقیرم در بیاورید و نگذارید با دست خالی برگردم؟
بابای مهربان امام رئوفم! هنوز شیرینی آن زیارت شیرین در شلوغی حرم زیر زبان وجود پستم هست...هنوز باران ساعت 11شب جمعه یادم هست....هنوز چشم سر و دلم بدنبال زیارت آخر شب هست، آنجا که فقط خدام مانده بودند و رزق فردایشان را طلب میکردند یا سپاسگزار رزق امروزشان بودند، و صدای زن خادم عرب که دست در شبکه های حرم انداخته و سوره انسان را مثل وردی در گوش شبکه ها تند تند می خواند.......و رزق چشمانم در آن شب زیبا چند دقیقه به گنبدها نگاه کردم سیر نشدم اما عیشم کامل شد....
امامم! امامی که هیچ معرفتی نسبت به شما ندارم، امامی که فقط لفظا امام نارنجکید و در عمل کار هایم بویی از شما و اجداد و نسلتان ندارد! امام مهربانم!
فردایش که جمعه بود و برای وداع مثل گداها بر درگاه خانه تان نشستم و سر بزیر افکنده و با دلشکستگی تمام چیزی را طلب کردم یادتان هست؟
چه می گویم؟ مگر امام فراموش میکندگداهایش را؟ میدانم یادتان هست...فقط گفتم که بدانید من هم یادم هست و به امید اینکه دعایم بواسطه اشاره شما اجابت می شود آرام گرفته ام وگرنه دستم به جایی بند نیست.آقاجان دستهای دلم را پرکنید، مولاجان با همه بدی ام بازهم خواهان زیارت شما هستم، و خواهش میکنم بطلبید همه آنان را که آرزوی دارند تجربه کنندبارگاه پدر و پسر امام رضایمان را.
و ما و همه شعیانتان را همیشه گدایان این درگاه نگه دارید ... حتی با اجبار!
.: Weblog Themes By Pichak :.
